آزمایش های تشخیصی ریزش مو
آزمایش های تشخیصی
سابقه کامل پزشکی، سابقه خانوادگی و ارزیابی وضعیت جسمی در تشخیص کمک کننده می باشد. الگو و سرعت ریزش مو و وجود آسیب های مربوط به مو (مانند موهای شکننده) و علایم همراه آنها به تشخیص کمک می کنند.
چنانچه علت ریزش مو بعد از معاینه مشخص نگردید، انجام آزمایش های ذیل ضروری می باشد:
آزمون کشیدن مو:
چندین دسته مو به آرامی کشیده می شود تا مشخص گردد چه میزانی از موها ریزش دارند. این آزمون به شما کمک می کند تا مرحله ریزش مو را تعیین نمایید و برای
تشخیص و جلوگیری از telogen effluvium کمک کننده می باشد.
نمونه برداری از پوست:
نمونه برداری از پوست سر یا چند موی چیده شده از سر، به تشخیص اینکه آیا ریزش مو بعلت عفونت است، کمک می کند.
برداشت بافت (بیوپسی):
زمانی که تشخیص مشکل باشد( بخصوص در مورد آلوپسی منطقه ای یا آلوپسی مربوط به زخم) برای اطمینان از این روش استفاده می شود. برای انجام این تست، پزشک از ابزار دایره مانندی برای برداشت بافت از لایه های عمیقتر پوست استفاده می کند.
آزمایش های غربال گری برای بیماریهای مرتبط:
برای تعیین اینکه ریزش مو مربوط به بیماری خاصی (مانند بیماری تیروئید، دیابت و لوپوس)هست یا نه، پزشک آزمایشاتی را انجام می دهد. گاهی اوقات داروهای خاصی که برای درمان بیماری های مجرای گوارشی، آرتریت، افسردگی، مشکلات قلبی و فشار خون تجویز می گردند.
پیشگیری
نکات ذیل به شما کمک می کند تا موهای خود را سلامت نگه دارید و ریزش موی تان به حداقل برسد:
- رژیم متعادلی از انواع مواد مغذی دریافت کنید.
- با ملایمت با موهایتان رفتار کنید. هروقت که ممکن بود، اجازه دهید موهایتان بطور طبیعی خشک شوند.
- از محکم بستن موهای خود به شکل دم اسبی و… اجتناب نمایید.
- از پیچیدن، پوش دادن و کشیدن موها اجتناب نمایید.
- از متخصص مراقبت از مو درمورد کلاه گیس و روش های درست کردن مو کمک بخواهید تا بتوانید کم مویی خود را بپوشانید.
استفاده از داروی بدون نسخه ماینوکسیدیل در درصدی از افراد سبب رویش مو و جلوگیری از ریزش می گردد. دیگر محصولا ت بدون نسخه رویش مو، منافع مورد تاییدی ندارند.