تزریق بوتاکس

امروزه در کشورهای اروپایی از ترکیبات تزریقی متعددی جهت رفع چروک یا افزایش حجم اعضای بدن استفاده می شود که متاسفانه در جامعه ما اطلاعات محدودی در این باره وجود دارد. به اختصار باید گفت که این نوع ترکیبات به دو دسته کلی تقسیم می شوند:

که با فلج کردن عضلات پیشانی یا دور چشم، اسپاسم آن ناحیه را رفع می کنند و مانع از انقباض عضلات می شوند، بنابراین باعث رفع چروک و گاه بالا بردن ابروها می شوند و طول اثرشان بین 3 تا 6 ماه می باشد.

بوتاکس نام اختصاری سم بوتولیسم است. تزریق مقدار کمی از این ماده بطور مستقیم در ماهیچه فعالیت آن را کم کرده و خطوطی را که نتیجه پرکاری آن روی صورت به وجود می آید از بین می برد در نتیجه صورت جوان تر و شاداب تر به نظر می رسد. يک روش سريع و نسبتا غير تهاجمی است.

برای درمان چروکهای پیشانی و کنار چشم ها (در مناطقی که حرکت عضلانی ضروری نیست) میتوان از بوتاکس استفاده کرد تا از پیشرفت و ایجاد چروکها جلوگیری شود.

هم اکنون بوتاکس در آمریکا روشی است که بیشترین استفاده را از نظر زیباسازی صورت دارد و هنرپیشه های هالیوودی بیشترین مصرف کنندگان این ماده هستند.

که با پرکردن شیارها باعث پرشدن چروک ها مثل پركردن خط خنده، رفع لاغری دست و صورت، گودی زیر چشم ها، افزایش حجم لب، گونه، چانه و نیز اندام (سینه و…) می شوند و این ترکیبات حتی برای پر کردن فرورفتگی های ضایعاتی چون سالک و… و نیز تغییرات محدود در حالت بینی کاربرد دارند.

ترکیبات پرکننده به دو نوع موقت و دائم تقسیم می شوند.البته نوع ژل دائم(پلی اکریل آمید) خود دارای انواع مختلفی می باشد و مطالعات و تحقیقات متعدد بر روی برخی انواع آن در اروپا طی سی سال گذشته نشان داده که نه تنها هیچ گونه حساسیت، سرطان زایی، مسمومیت و… با آن وجود ندارد، بلکه غیرقابل جذب و تجزیه بودن، تطابق کامل با بافت پیوندی بدن و یکنواختی کامل آن نیز به اثبات رسیده است.

ژل ها ترکیباتی هستند که چروک های عمیق و گودی ها را پر کرده و از آن ها برای برجسته کردن گونه و لب استفاده می شود. اثرشان بین 6 ماه تا 6 سال می باشد.

ژل های موقت بین 6 تا 18 ماه و ژل های دائم حداقل تا 6 سال ماندگاری دارند. ژل های موقت مثل کلاژن ها و هیالورونیک اسیدها بوده و اسامی مختلفی مانند ژوودرم، روفیلان، رستيلن، ماتریدکس و… دارند.

ژل های دائم در اصل همیشگی بوده، اما چون بعد از گذشت 5 تا 6 سال کوچک تر شده و بافت های بدن نیز تحلیل می روند، ماندگاری آن ها را باید بین 5 تا 10 سال در نظر گرفت. امروزه ژل های دائم به طور عمده شامل پلی اکریل آمید و پلی متیل متاکریلات می باشند.